พวกเขาไม่ได้ทำ ‘em เหมือน David Lynch อีกต่อไป

บทความนี้สำรวจมรดกที่ยั่งยืนของ David Lynch ผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อโรงภาพยนตร์ มันเริ่มต้นด้วยการเน้นฉากสำคัญจาก Twin Peaks แสดงให้เห็นถึงความสามารถของ Lynch ในการพรรณนาโลกทางโลกก่อนที่จะเปิดเผยกระแสความจริงที่ไม่มั่นคง คุณภาพ "Lynchian" การผสมผสานระหว่างวันและเซอร์เรียลเป็นศูนย์กลางของงานของเขา

บทความระบุว่า "Lynchian" ก้าวข้ามคำอธิบายโวหารเช่น "Spielbergian" หรือ "Scorsese-ish" แทนที่จะรวมความรู้สึกที่กว้างขึ้นของความไม่สบายใจ มันใช้ตัวอย่างที่ตัดกันของ Eraserhead และ The Elephant Man เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเป็นคู่นี้ - juxtaposed grotesque ที่มีความอ่อนโยนของแท้

การสนทนาขยายกระบวนการสร้างสรรค์ของ Lynch โดยสังเกตความตั้งใจของเขาที่จะท้าทายการประชุมดังที่เห็นใน Twin Peaks: The Return และประสบการณ์ที่มีปัญหาของเขากับ Dune บทความนี้แตกต่างจากแนวทางที่ไม่เป็นทางการของเขากับความพยายามของฮอลลีวูดแบบดั้งเดิมของเขาโดยเน้นถึงองค์ประกอบของ Lynchian ที่ชัดเจนแม้ในโครงการที่ประสบความสำเร็จน้อยกว่าของเขา ภาพที่เป็นเอกลักษณ์มักจะแปลกประหลาดและสมัยนั้นเป็นจุดเด่นของสไตล์ของเขา

จากนั้นบทความจะวิเคราะห์ Blue Velvet แสดงให้เห็นว่า Lynch ใช้การตั้งค่าที่งดงามของ Americana เพื่อปกปิดความจริงที่มืดกว่าและเหนือจริง อิทธิพลของ พ่อมดแห่งออซ ถูกกล่าวถึงว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่สร้างความสวยงามเหนือจริงของเขา มีการสำรวจความคิดเห็นเชิญชวนให้ผู้อ่านแบ่งปันภาพยนตร์ Lynch ที่พวกเขาชื่นชอบ

ชิ้นส่วนสรุปโดยเน้นผลกระทบของ Lynch ต่อผู้สร้างภาพยนตร์รุ่นต่อ ๆ ไป มันอ้างถึงตัวอย่างของภาพยนตร์ร่วมสมัย -ฉันเห็นทีวีเรืองแสง,The Lobster,The Lighthouse,Midsommar,มันตามมา,ภายใต้ทะเลสาบสีเงิน,Saltburn,Donnie Darko บทความจบลงด้วยรูปถ่ายของ Lynch และ Jack Nance ในชุดของ Eraserhead *ซึ่งเป็นการตอกย้ำผลกระทบที่ยั่งยืนของวิสัยทัศน์ที่โดดเด่นของเขา