Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.
En natuurlijk de Wolfman.
Deze iconische monsters zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten unieke interpretaties terwijl het consequent angstaanjagend publiek in verschillende generaties. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een verse Frankenstein aan het maken, en nu presenteert Writer-Director Leigh Whannell zijn visie op de Wolfman.
Maar hoe legt een filmmaker als Whannell de interesse van het moderne publiek vast in nog een andere weerwolffilm, vooral een gericht op de Wolfman? Meer in het algemeen, zoals Whannell zelf opmerkt, hoe revitaliseren alle filmmakers deze klassieke monsters, waardoor ze zowel beangstigend als relevant zijn in de huidige tijd?
Verzamel je fakkels, bereid je Wolfsbane en Stakes voor - en scherpen je vaardigheden aan bij het interpreteren van de symbolische diepten van monsterverhalen - omdat we Whannell hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn aanpak om geliefde wezens zoals de Wolfman in 2025 te verzachten, En waarom u zou moeten worden geïnvesteerd in deze nieuwe iteratie!