Overzicht SwitchArcade-recensie: ‘Marvel vs. Capcom Fighting Collection’, ‘Yars Rising’ en ‘Rugrats: Adventures in Gameland’

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games gegroeid en beter geworden. Vervolgens uitgebreid naar het bredere Marvel-universum met Marvel Super Heroes, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom en het waanzinnig over-the-top Marvel vs. Capcom 2 in in elk opzicht blijft Capcom de lat hoger leggen. Dit is niet het einde van de serie, maar het omvat alles in Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic. Oh, en je krijgt ook Capcoms uitstekende side-scrolling arcadespel The Punisher als extra bonus. Een geweldige set spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat Capcom Fighter Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas bevat dit slechts één opslagstatus in de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dat is al vervelend genoeg in een verzameling vol vechtspellen, maar het is nog erger als er ook nog een arcadespel in zit waarin je misschien zelfstandig je voortgang wilt opslaan. Oké. Al het andere is hier wat je zou verwachten. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze set is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de teamgebaseerde game is zo anders dat het leuk zou zijn om deze hier op te nemen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's om er een beste keuze voor een thuisgame voor één speler van te maken. Ik zou het niet erg vinden als Capcom er ook twee van zijn Super NES Marvel-games aan zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic is een andere must-have-collectie van Capcom, en het is geweldig om op de Switch te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik sinds de release sceptisch ben over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar die een onthullend middenrif droeg, had ik het gevoel dat ik per ongeluk op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van “waaroms”, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet dit goed, dus ook hier. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Trouw aan de stijl van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat ze hun best hebben gedaan om de moeilijke taak aan te pakken om dit spel te koppelen aan de oude single-screen shooters. Je speelt regelmatig de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief goed ontwikkeld achtergrondverhaal. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke games kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een game die tussen twee doelgroepen valt die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dat de juiste keuze is vergeleken met iets volledig origineels doen.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om een ​​paar dagen in het weekend te spelen, zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien volgen ze dit een of twee keer op en dan voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen speciale warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik heb mensen horen zeggen dat het op 'Bonk' lijkt en dat het in ieder geval past bij Tommy's anatomie. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningstoetsen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Repta-munten om te verzamelen, maar ook enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar klappen, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat deden ze. Dat doen ze echt! Jullie allemaal, dit is een spel geïnspireerd door Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op had gestampt, kon worden opgepakt en weggegooid. Er zijn ook blokken die ik moet oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil daarin de beste graver is. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de hoofdgameplay doet denken aan wat waarschijnlijk een best verkochte klassieke game is die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, heel goed. De baasgevechten zijn zelfs leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bits weergave op NES-niveau. Het speelt hoe dan ook goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik echt dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is beter dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, het is een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5